Voorzitter,
Wat ooit begon als een voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid en gezamenlijke wil om een doel te bereiken, neigt nu te eindigen in een rechtszaak waarvan het einde nog niet in zicht is.
Voorzitter wij gaan proberen om zonder al te veel emotie u onze kant van het verhaal te geven. De overeenkomst die onze collega Dhr Los sloot in 1996 is zeer duidelijk. Het beding van eerste aanbieding is helder. Dat is niets voor niets gedaan. Dat de verkoper niet bereid is om hieraan zijn medewerking te verlenen en gaat voor het onderste uit de kan betreuren wij. Wij zijn van mening dat de verkoper zich zeker in 1996 gerealiseerd heeft wat voor mogelijke beperkingen dit met zich mee zou brengen.
Als nu blijkt dat er van de kant van verkoper geen enkele bereidheid is om deze zaak vlot te trekken en over en weer met en via advocaten gesproken wordt, hebben wij maar één advies. College blijf bij uw standpunt en houd het hoofd koel. De Ridderkerkse belastingbetaler mag nooit het slachtoffer worden van dit soort praktijken. We praten nog steeds over gemeenschapsgeld. Het is erg dubbel als je je realiseert dat het juist Dhr Los is geweest die de afgelopen jaren het woord “gemeenschapsgeld” in de mond heeft gehad. Dat geldt blijkbaar niet voor Dhr Los. Voor hem moet een uitzondering gemaakt worden.
Onze opdracht is duidelijk. Wethouder, koop het pand aan voor de getaxeerde prijs van EUR 755.000. De overige zaken zoals de roerende goederen en het woonhuis daar mag de verkoper mee aan de slag. Dat is niet uw taak. Ook de weg om de school bestemming Rijksmonument te geven steunen wij. Eerder gaf wethouder Meij aan dat het Kettingbeding te allen tijde gehanteerd blijft. Dat is voor ons ook voorwaarde. Het is nu wel duidelijk dat wanneer er “veel” geld op spel staat partijen “plotseling” van mening veranderen. Dat zullen we dus juridisch moeten afdekken via een dergelijk kettingbeding. Anders hangt het als Los zand aan elkaar